„Marysia* nie zaadaptowała się w tradycyjnym przedszkolu, Maja miała dość hałasu, a Justyna byłą „tą słabą”. Wysoko wrażliwe dzieci w wielu przypadkach nie odnajdują się w polskim systemie edukacji. I trudno im się dziwić. Nieustanne ocenianie, przepełnione klasy, hałas i duże wymagania skierowane w stronę uczniów nie sprzyjają osobom wysoko wrażliwym. „Takie dzieci potrzebują więcej czasu na wykonanie zadań i chcą, by doceniony był nie tylko efekt ich pracy, ale także wysiłek” – mówi nam psychoterapeutka Izabela Bancewicz-Mikulewicz.”
Wysoko wrażliwe dziecko. Jak je rozpoznać?
Wysoka wrażliwość to nie zaburzenie czy choroba, ale specyficzny rodzaj doświadczania rzeczywistości. Potocznie mówi się, że takie osoby „czują bardziej”. Na obecność tej cechy wpływ mają zarówno geny, jak i środowisko. Zapytaliśmy Izabelę Bancewicz-Mikulewicz – psychoterapeutkę współpracująca z SWPS-em – jak rozpoznać wysoko wrażliwe dziecko.
– Takie dziecko przychodzi na świat z pewnym zespołem cech czy predyspozycji. Na przykład ma skłonność do zauważania większej liczby szczegółów w otoczeniu. Jest więc bardzo uważne na to, co dzieje się wokół. Odznacza się też głębszą refleksyjnością przed rozpoczęciem działań. Dziecko wysoko wrażliwe jest ostrożne, przyglądające się, raczej przyjmuje rolę obserwatora. A jednocześnie wykazuje się dużą empatią i ma silnie rozwinięte poczucie sprawiedliwości.
Cały artykuł dostępny na portalu STREFA EDUKACJI
Życzymy miłej lektury.